Moskou – Irkutsk – Listvyanka

12 juni, Eerste Trans-Mongolian etappe: Moskou-Irkutsk; Duur: ruim 86uur, 4 nachten; Afstand: 5185km.
Ik verliet mijn hostel met een backpack die een paar kilo zwaarder was door drinken en eten. Het was een nationale feestdag in Rusland, dus ik was al bang voor een soort Koningsdag in Amsterdam waar ik dan met mijn backpack doorheen moest zien te komen. Het was echter heel erg rustig, dus was mooi op tijd op het station. Ik was gewaarschuwd dat het moeilijk kan zijn het juiste perron te vinden. Vrij snel zag ik echter borden die aangaven dat je voor een ‘long distance train’ naar de laatste perrons moest en volgens mij valt de trein van Moskou naar Irkutsk daar wel onder. Een bewaker kon me met handen en voeten duidelijk maken dat ik inderdaad goed zat toen hij mijn ticket zag.

Ongeveer een half uur voor vertrek kwam de trein aan, de treindames begrepen echter mijn ticket niet helemaal (het was Duits, vraag me niet waarom). Gelukkig had ik er Russische uitleg bij gekregen en na een vluchtige blik in mijn paspoort (snappen ze natuurlijk ook niets van) mocht ik naar binnen. Het eerste wat ik dacht: ‘Wat is die cabine klein!’, het tweede: ‘Waar gaan we alle bagage laten?’. Met een beetje proppen paste het er allemaal net in en al snel zag mijn bed eruit alsof ik er al dagen op geleefd had.

Gedurende de vier dagen in de trein heb ik met 11 verschillende mensen en nog eens 3 baby’s/peuters de cabine gedeeld. Jammer genoeg sprak geen van allen meer dan drie woorden Engels. Een oma gaf me wel de hele tijd eten, vooral van de kersen werd ik erg gelukkig! Mocht niets afslaan, ook het brood met kaas niet, maar die kaas heb ik snel in een servetje weten te stoppen toen ze niet keek(a). Zelf wilde ze niets van me aannemen, dus voelde me wel een beetje opgelaten. Ik had een boven bed en dat was erg fijn, want dan heb je een soort van eigen plekje. De meeste mensen waren verder wel aardig, alleen praten zat er gewoon niet echt in. In Yekaterinburg kwamen er twee Duitse dames in de cabine naast die van mij. Ze hadden eerste klas geboekt, dus waren niet blij dat ze tweede klas zaten, welliswaar slechts met z’n tweeen in een vierpersoons cabine. Het waren aardige mensen en kreeg zelfs een of ander Russisch drankje van ze wat best lekker was! Een Belg kwam vragen hoelaat we in Irkutsk zouden aankomen, want ik had een schema met alle stops. Mijn antwoord: ‘morgen om 8.28uur lokale tijd’, de Belg: ‘ niet vandaag?’. Die kop was best mooi! Verder heb ik een aardige Russische vrouw leren kennen, Olga, die samen met haar twee dochters (van 10 en 2) ook naar Irkutsk ging. Haar dochter vond het maar al te leuk om mij Russisch te leren. Zo weet ik nu dat brood ‘glip’ is en melk ‘moloka’. Mijn talenknobbel is niet zo groot, dus verder ben ik veel alweer vergeten(a). In ruil heb ik haar het spelletje 2048 geleerd, wat trouwens echt verslavend is! (Maaike je had helemaal gelijk;))

De eerste dag in de trein vloog voorbij en voor ik het wist had ik een half boek uit en lag ik al in mn bedje. Welke niet bijster comfortabel is, je ligt namelijk op een soort matraskussen. Door het gebommel van de trein wordt je wel lekker rustig en mijn luie ik kwam helemaal aan dr trekken. Rustig naar buiten kijken, boekje lezen en foto’s maken. Dat laatste was best een uitdaging door de vieze ramen van de rijdende trein. Het landschap veranderd vrij weinig, wat me eigenlijk wel verbaasde aangezien je in die vier dagen toch heel wat kilometers aflegd. Je ziet vooral veel berkenbossen, groene velden en soms is het heuvelachtig, plat of glooiend. De derde dag was het uitzicht heel saai en vlak, gelukkig was dag vier beter met af en toe hele steile heuvels. De meeste dorpjes die je passeerd zijn klein en zien er nogal vervallen uit. Ze gebruiken allerlei bouwmaterialen door elkaar, dus er is niet echt een typische Russische bouwstijl. Op de typische kerktorens na. Het was erg fijn als de trein een langere stop maakte en je even een rondje over het perron kon lopen. Vaak was er vanalles te krijgen, van ijs tot vis. Soms waren er echte stalletjes, soms werd het in oude kinderwagens rondgereden.
De laatste dag had ik wel zin om de trein even achter me te laten. Ik was het gehang op de harde banken zat, net als het getut met die baby’s. Geluid makende speeltjes zouden trouwens verboden moeten worden! Het tijdsverschil (5uur later in Irkutsk dan Moskou) voelde ook een beetje vreemd. Ik probeerde me wel aan het daglicht aan te passen, maar aangezien het lang licht is en mijn bed niet heel comfortabel, sliep ik telkens te weinig. Middagdutjes helpen een beetje, maar doordat alle tijden op de stations Moskou tijd zijn blijf je telkens een beetje in die tijd hangen.

16 juni kwam ik in Irkutsk aan, waar ik vervoer moest zien te vinden naar Listvyanka, een dorpje aan het Baikal meer. In de stationshal kwam ik twee Finse meiden tegen die er ook heen moesten en het was fijn om samen te kunnen reizen. We moesten namelijk eerst drie kwartier wachten op de juiste tram naar het busstation, wat in je eentje best saai kan zijn. Vervolgens per mini-bus naar Listvyanka, wat eigenlijk gewoon een Ghanese trotro was! Een Ghana gevoel in Rusland had ik niet verwacht, al was dit busje wel iets mooier. Het geprop op de achterbank en de slechte opklapstoeltjes waren echter precies hetzelfde. Na wat zoeken mijn guesthouse gevonden en zodra ik de poort door kwam werd ik welkom geheten door Olga. Een hele aardige vrouw die je meteen van een kop thee met koekjes voorziet. Daarna een heerlijke douche genomen na vier dagen zonder gezeten te hebben in de trein. Vervolgens naar de vismarkt geweest om de gedroogde omul te gaan proeven, lokale vis uit het Baikal meer. Na een wandeling van 4km kwam ik bij het Baikal museum, wat er echt heel leuk uitzag. Heel veel (denk ik) boeiende informatie, in het Russisch… De foto’s waren in ieder geval mooi en het aquarium ook.
De volgende ochtend een ontbijt gekregen waar je u tegen zegt. Olga had oats gemaakt en een soort gefrituurde broodjes met rabarber jam, die waren echt heel erg lekker! De andere gast in het guesthouse komt ook uit Nederland en het was leuk om weer gewoon met iemand te kunnen kletsen.
Na zo’n stevig ontbijt was het tijd voor een stevige wandeling berg opwaarts, vervolgens nog een stukje met een skilift en dan heb je een heel mooi uitzicht over het Baikal meer! Het was perfect wandelweer, graadje of 20 en een zonnetje. ‘s Middags even op een strandje gezeten en mensen gekeken. Wilde nog een boottochtje doen, maar er ging geen leuke tocht meer. Het is er pas begin van het seizoen en de boten gaan alleen varen als er genoeg mensen zijn die mee willen, beetje een suffe boel was het daardoor wel. Op dat strandje kwam er trouwens iemand een baby beer uitlaten, die spoorde echt niet!

Inmiddels ben ik weer terug in Irkutsk. Vandaag mijn volgende treinticket opgehaald bij een lokaal reisbureau. Het was ergens in een woonwijk achteraf op de vierde verdieping van een appartementengebouw. Toch had ik het snel gevonden met de uitleg van de hostelmedewerkster. De terug weg was een ander verhaal. De bus reed namelijk anders terug en ik liep te suffen, pas na een uur ben ik uitgestapt om weer een half uur lang in de bus terug naar het hostel te zitten:P Morgen de tijd om Irkutsk te verkennen en daarna stap ik op de trein naar Mongolie. Daar kijk ik erg naar uit! Wifi zal ik er niet hebben, dus tot over ongeveer een week!

Liefs, Do