Beijing

26 juni, Derde etappe: Ulan Batar-Beijing; Duur: ongeveer 26uur, 1 nacht; Afstand: 1561km; Totale afgelegde afstand: 7865km.
In de trein van Ulan Batar naar Beijing deelde ik de coupe met de drie Nederlandse meiden, Cindy, Sione en Miranda, die ik in Terelj NP had ontmoet. Erg gezellig, want we konden het goed met elkaar vinden! De eerste dag rijdt de trein vooral door het kale landschap van de Gobi woestijn. Wel nog een paar zandduinen gezien. De grensovergang bestond opnieuw uit veel wachten, maar daarnaast kreeg de trein bij de Chinese grens ook een ander onderstel. De trein werd in drie stukken ‘gehakt’, daarna werden per deel de wagons losgekoppeld en heel langzaam omhoog getild. Het oude onderstel werd er door de nieuwe onderuit geduwd, wagons weer laten zakken, vastzetten en klaar! Naast ons treindeel stond een ander treindeel, dus daarbij konden we goed zien hoe het werkte. Inmiddels was het al 1uur ‘s nachts, dus ik kon niet wachten tot ik mijn paspoort terug had en kon gaan slapen.
De volgende ochtend was het uitzicht compleet anders, meer bergen en het land werd overduidelijk bewerkt. Rechte akkers en soms een dorpje of stadje.

Eenmaal in Beijing kon de grote drukte beginnen. In het station was het nogal dringen, dus dacht dat ik beter buiten kon gaan pinnen. Foutje, buiten was er dus geen pinautomaat en kon weer terug naar binnen. Bij alle stations (ook de metro) wordt alle bagage gescant, dus dat duurde wel even. Vervolgens bij het pinnen bijna drie keer een verkeerde pincode ingetoetst omdat de toetsenborden hier anders zijn dan in Nederland. Voer dus nooit op de automatische piloot je pincode in in China. De metro is in Beijing echt een eitje, en al snel had ik mijn hostel gevonden. Het was al eind van de middag en op advies van de hostelmedewerker heb ik een bezoekje gebracht aan het ‘Kraaiennest’, het Olympisch stadion. Na wat fotootjes had ik het wel gezien en ben ik opweg gegaan naar het andere metrostation wat hij had aangekruist. Wist eigenlijk al niet meer waarom ik daarheen moest, maar het was een goed advies! Ik kwam uit in een heel gezellig buurtje aan het water. Allemaal cafeetjes, eettentjes en kleine souvenierwinkeltjes. Naast een handjevol toeristen liepen er vooral locals rond. Mannen waren aan het vissen, jongens aan het zwemmen, toeristen waren aan het waterfietsen, anderen maakten muziek of liepen gewoon lekker rond. Bij een klein eettentje verkochten ze een soort spiesen met vlees en het was er druk, dus dacht dat ik dat ook moest proberen. Vroeg aan een meisje wat voor vlees het was, schaap. Ze vertelde dat het een bekende plek in Beijing was voor deze snack, dus ik had meteen een goede te pakken;)

De volgende dag heb ik de toerist uitgehangen. Allereerst naar het Tiananmen Square geweest, wat naast erg groot niet zo boeiend is. Vanaf daar ben je al snel bij de Verboden Stad. Heel veel mensen lopen hier trouwens rond met paraplu’s om te verkomen dat ze bruin worden. Vind het er nogal dom uitzien, maar toen ik een half uur in de brandende zon stond om een kaartje voor de Verboden Stad te kopen was ik toch erg blij dat ik bij iemand anders onder paraplu in de schaduw mocht staan. De Verboden Stad bestaat uit heel veel verschillende tempels en andere gebouwen. Door de drukte en hitte was ik er op een begeven moment wel klaar mee. De audiotour werkte voor geen meter, dus kon lekker doorlopen;) In de tuin van het complex even lekker in de schaduw een ijsje gegeten en mezelf weer opgeladen. De volgende bestemming was het park achter de Verboden Stad. Daar is de een heuvel, vanwaar je uitzicht hebt over het grote complex van de Verboden Stad. Even rondgewandeld en gerelaxt. Hier waren veel mensen muziek aan het maken en aan het dansen. Schijnt normaal te zijn in China, net als dat ‘s ochtends (oude) mensen oefeningen doen op openbare plekken om fit te blijven. Er was nog wat tijd over zodat ik dezelfde middag de Lama Tempel kon bezichtigen. Deze was veel mooier en ook groter dan de tempel die ik in Ulan Batar had bezocht. Ieder gebouw was net iets anders ingericht. De een met meerdere kleine Boedha’s, de ander juist met een hele grote enz. Een mooie afsluiter van de dag. Zat tegenover het hostel later wat eenzaam te wachten tot er een plekje was in het restaurantje daar, toen ik een appje kreeg van een van de Nederlandse meiden, of ik zin had om samen te eten. Binnen een halfuurtje zaten we weer met z’n allen aan tafel. Gezellig bijgekletst en besloten om de volgende avond ook samen voetbal te gaan kijken.

De tweede dag heb ik het wat rustiger aan gedaan. Mijn dag begon op een antiek markt, met heel veel kralen die op een soort noot lijken, kettingen, theepotjes, schilderijen, porselijn, armbanden en prullaria. Lekker op m’n dooie gemakje rondgelopen en mensen gekeken. De middag heb ik bij de Temple of Heaven en het bijbehorende park doorgebracht. De meeste gebouwen en tempels zijn gewoon rechthoekig, maar hier waren ze juist rond. Weer eens wat anders;) Rond de tempel zelf was het erg druk, maar het park daaromheen was lekker rustig. Al bij al had ik heel wat gelopen en begonnen mijn voeten zeer te doen. Tijd voor een powernapje! Op weg naar het hostel mocht ik het metrostation niet in, vanwege mijn zakmes en bus deo (lichtontvlambaar). Had al heel vaak de metro gepakt met dezelfde inhoudt van mijn rugzak, zonder problemen. Was nogal verbaasd dat er nu een ambtenaar zat op te letten. Juist als je er klaar mee bent en naar je hostel wilt voor een powernapje natuurlijk! Gelukkig hebben de metrostations in Beijing meerdere ingangen, ik een klein wandelingetje gemaakt en ergens anders naar binnen. Jahoor, mocht gewoon weer doorlopen!
’s Avonds rustig aangedaan in het hostel. Rond half 10 de metro gepakt naar de gezellige buurt waar ik de eerste avond was geweest. Een drankje gedaan met de Nederlandse meiden om vervolgens Nederland aan te moedigen in de wedstrijd tegen Mexico. Gelukkig wonnen ze! Lag rond 3uur in bed en dat terwijl de wekker om 6.30uur ging..

De derde dag stond namelijk in het teken van de Chinese Muur! Vroeg ontbijten en in de bus dus. Het laatste stukje naar de muur ging per skilift. Samen met een Italiaanse, Duitse en Turkse heb ik de muur bewandeld. Of eigenlijk was het meer klimmen, wat een trappen zeg! Bij 35graden was het een hele uitputtende bezigheid. Jammer genoeg was het weer niet helder. Toch was het ontzettend gaaf om daar rond te lopen! Het uitzicht met de bergen en de muur die daar overheen slingerd, was de klim waard. Via een rodelbaan kon je weer naar beneden, wat een leuke afwisseling was na al die trappen. Bij de tour hoorde een lunch, waarbij we met een groep rond een grote tafel zaten. In het midden stond een grote draaitafel met allerlei gerechten en je kon nemen waar je zin in had. Erg leuk om een keer op die manier te eten!
De laatste avond in Beijing brak aan en wie in Beijing is moet een keer Peking eend eten! Opnieuw met de Cindy, Sione en Miranda afgesproken. Het hostel had me een goed restaurant aangeraden in de straat, dus wij daarheen. Het was er best chic en toch was er maar een medewerker die Engels kon. Hij was wel heel aardig en heeft ervoor gezorgd dat er een hele eend bij ons aantafel in stukjes werd gesneden. Vervolgens heeft hij uitgelegd hoe we met een soort hele dunne pannenkoekjes eenden miniwraps konden maken. Er stonden verschillende sausjes en groenten op tafel die je erbij kon doen. Ook was er suiker, waar je de vette huid doorheen moest halen. Lekker, maar machtig! Het was een heerlijk diner om Beijing mee af te sluiten!
De volgende dag had ik de ochtend nog wat tijd voordat ik naar mijn trein moest, dus heb ik wat rond gewandeld in de hutongs rond mijn hostel. Daar speelt het echte Chinese leven zich af. De was hangt buiten, mensen doen er boodschappen en oudjes zitten langs de straat te kletsen.
Al bij al heeft Beijing me positief verrast. Had mezelf er absoluut nog een paar dagen kunnen vermaken. Mensen leven er veel op straat en dat is heel gezellig, zonder dat het de heksenketel is waar ik van te voren een beetje bang voor was.

Weet dat deze blog al veels te lang is, maar de volgende opvallende dingen wil ik jullie toch niet onthouden. Beijing en de Chinezen zijn namelijk wel heel anders dan alles wat ik ooit gezien heb!
- Naast de gewone paraplu’s om te verkomen dat je bruin wordt, zijn er ook kleine parapluutjes die je op je hoofd vast kunt zetten.
- Er zijn speldjes voor in je haar met kattenoren erop en er zijn serieus mensen die die dragen!
- Het aantal poedels en teddybeer achtige honden is erg hoog.
- Veel elekrische brommers die je niet hoort aankomen.
- Het stikt van de openbare toiletten. Het lijkt erop dat veel mensen in de hutongs geen eigen sanitair hebben.
- Mannen die het warm hebben doen gewoon hun shirt omhoog.
- Geen facebook!
- Chinezen lachen veel:)
- De stad is schoon, de mensen iets minder. Zonder gene roggelen ze vanalles op om het op straat te spugen.
- Ze hebben voor centen zowel muntjes als kleine (monopolie) briefjes.
- Chinezen vinden het leuk om met buitenlanders op de foto te gaan..
- Mensen spreken hier beter Engels dan in Rusland, maar vaak kijken ze me toch nog aan alsof ik Chinees praat..
- Voel me hier, ook ‘s avonds, hartstikke veilig.
- Chinezen lopen nooit op blote voeten (waarschijnlijk omdat ze alles gewoon op de vloer spugen).
- Fooien kennen ze hier niet en zullen ze ook echt niet aannemen.
- Peuters dragen broeken waarvan het kruis open is. Scheelt pampers en het lucht lekker door ofzo. - Ze hebben hier een spel waarbij je een soort mega (badminton) shuttel overspeelt met je voet, waarbij ze hun benen in allerlei hoeken wringen omdat het het beste gaat met je hak.