Ninh Binh – Hue – Hoi An

Mijn laatste blog is alweer 10 dagen geleden en wat kun je veel zien in die tijd!
Na de Halong Bay was mijn volgende bestemming Ninh Binh. Zonder het te willen kwam ik in een busje terecht met grotendeels mensen die samen met een gids een dagtour deden. Het begon met een bezichtiging van een niet zo heel bijzondere tempel waar de gids perse wilde dat je naar zijn verhaal luisterde, terwijl ik niet eens een gids had geboekt.. Gelukkig konden we daarna doorrijden naar waar ik eigenlijk voor kwam, een prachtig landschap. Het is vergelijkbaar met de Halong Bay, al steken de puntige bergen hier niet uit de zee, maar tussen de rijstvelden omhoog. Er is een klein riviertje waar je een boottochtje kunt doen. Samen met twee andere Nederlanders ons voor 1,5uur laten rond peddellen. Het is geen hoogseizoen voor deze regio, waardoor we soms zelfs het geluk hadden ons bijna alleen te wanen in het mooie landschap. Het is voor de roeiers een pittige baan, maar om hun armen te ontlasten kunnen ze ook met hun voeten roeien. Zag er origineel uit!
De dag afgesloten met een fietstocht, waarbij dezelfde gids om de 300m stopte om een verhaaltje te houden. Dit keer was er wel een boeiend verhaal bij, namelijk dat van de begraafplaats. Mensen worden hier eerst voor drie a vier jaar begraven en daarna worden de botten herbegraven op een andere plaats. Soms is het echter zo dat het lichaam nog niet helemaal vergaan is en dan moet de familie de botten eerst nog een beetje schoonmaken.. Inmiddels schijnen er ook bedrijfjes te zijn die dit voor je kunnen doen, wat ik heel begrijpelijk vind! Als het graf onderwater staat bij de opening zitten er soms vissen in die weldoorvoedt zijn vanwege het lichaam dat ze opgeknabbeld hebben. Deze vissen leveren dan ook veel geld op op de markt. Ik zou het zelf toch niet graag eten..
Om tijd te besparen hoopte ik een nachttrein richting Hue te kunnen scoren. Het was even zoeken, maar met de hulp van een aardig meisje toch het stationnetje kunnen vinden. Helaas waren er alleen nog stoelen beschikbaar, maar om overdag 12uur in de bus te zitten vond ik een beetje zonde van mijn tijd. Gelukkig had ik een softseat, wat een gewone stoel is die je een stukje achterover kunt klappen. De hardseat bestaat ook, maar is ook letterlijk een hard houten bankje. Naast mij zat een wat oudere rustige man, die niet smakte tijdens het eten en ook geen luidruchtige telefoontjes pleegde. Prima buurman dus! Erg lekker slaapt zo’n stoel toch niet en regelmatig sprongen de felle tl-lampen aan als de trein even stopte. Om 3.30uur heb ik mijn pogingen om weer in slaap te vallen opgegeven. Het voordeel was dat ik de mooie zonsopgang heb gezien en heel veel oude muziek op mijn mp3 weereens geluisterd heb.

In Hue bleef ik twee nachtjes wat erg fijn was na een week lang iedere dag ergens anders geslapen te hebben. Nadat ik mijn backpack had gedumpt heb ik eerst de ‘Keizerlijke stad’ bezocht. Een soort mini Verboden Stad uit Beijing. De ingang was niet heel duidelijk aangegeven, dus eerst een flinke wandeling gemaakt om het ommuurde terrein. Binnen de muren waren sommige gebouwen gerestaureerd en andere waren meer ruines. Met name de poorten waren soms erg mooi om te zien. De rest van mijn tijd heb ik rustig aan gedaan. Mijn hostel had een heerlijk balkon waar ik lekker heb gelezen. Eind van de middag was er happy hour en daar leer je vanzelf veel leuke mensen kennen. Zo hoef je nooit alleen opzoek naar een leuk restaurantje;) De laatste avond wezen stappen, erg gezellig maar ook weinig geslapen!
De volgende dag had ik een tourtje opweg naar Hoi An geboekt. Op een aantal mooie plekken even gestopt en de Marmber bergen bezocht. Van de rit zelf weinig meegekregen omdat ik mijn slaap aan het inhalen was(a)

Eenmaal in Hoi An was ik nog steeds moe, dus ik heb die middag weinig gedaan. De volgende dag de oude stad bezocht, die echt ontzettend sfeervol is! Er zijn geen auto’s toegestaan en ‘s avonds zelfs geen brommers. Wel zijn er een hoop fietsers, maar die kunnen gelukkig niet toeteren;) De meeste gebouwen zijn geel en hebben ongeveer dezelfde stijl. De stad ligt aan het water, wat de sfeer zeker goed doet. Het stikt van de winkeltje en restaurantjes, waardoor het wel heel toeristisch overkomt. Leuk was dat je op een aantal plekken de mensen aan het werk kon zien: schilderen, metaal bewerken, weven, lampionnen makerijen, vanalles! Een van de werkplaatsen werd gerunt door gehandicapten en het was goed te zien dat die mensen hun eigen plek hadden! Dezelfde organisatie had een theehuis, gerunt door doven en mensen die niet kunnen praten. De thee was erg lekker en de service ‘bijzonder’ goed:) Ik had een combinatie ticket gekocht waarmee je in heel Hoi An vijf verschillende gebouwen, tempels of musea kon bezoeken. Bij de meeste ben je snel uitgekeken, maar ik vond het Kantonees Gemeenschaps huis erg mooi! Daarnaast was het eens iets anders dan de vele tempels die je overal kunt bezoeken. Helaas moest moeder natuur weer even laten blijken dat het regenseizoen is, dus compleet nat geregent die middag! Vlak voor een bui Els uit Nijmegen leren kennen en na geschuild te hebben, de rest van de dag samen opgetrokken. ‘s Avonds een soort proeverij gedaan met allerlei specialiteiten uit Hoi An. Super lekker! In de stad was ik wat oude bekenden tegen gekomen en die avond samen met hun en Els een lekkere cocktail gedronken. Het goede leven!
De volgende dag bestond vooral uit een hoop geregel. Had bedacht langer te willen blijven, zodat ik wat meer tijd had in Vietnam en ook nog naar Cambodja kon. Die week daarvoor had ik even snel gekeken wat me dat zou kosten, 200dollar. De prijs was helaas nogal gestegen en 1000dollar geworden. De hele ochtend druk geweest met het uitzoeken van verschillende opties om tot de conclusie te komen dat het makkelijker (en goedkoper) is om gewoon terug te vliegen zoals gepland. Het is niet anders en ‘s middags bij een heel klein reisbureautje met een hele lieve medewerkster de rest van mijn reis uitgestippeld. De middag afgesloten met een leuke kookworkshop waarbij we onder andere loempia’s gemaakt hebben. Daarna de oude stad weer ingegaan om deze bij het licht van de vele lampionnen te zien, waar Hoi An bekend om staat. In een cafeetje aan de rivier de avond afgesloten en zo kwam mijn dag toch nog goed!
Na alle regen begon mijn laatste dag in Hoi An met zon! Samen met Els een fiets gehuurd en na en tochtje van ongeveer 20minuutjes kwamen we aan bij het mooie strand! Blauwe lucht, palmbomen, de ruisende zee, ik was gelukkig;) Heerlijk op een strandbedje een boek gelezen en een duik in de warme zee genomen. Alleen luieren zat er niet in, ik wilde graag nog even wat souveniertjes scoren en Els moest haar jurken gaan passen. In Hoi An stikt het namelijk van de kleermakers die in een dag een pak, jurk of wat je dan ook wilt voor je maken. Zelf wist ik totaal niet wat ik wilde en aangezien het meestal vrij nette kleren zijn die ik thuis toch niet aantrek, heb ik deze kans aan mij voorbij laten gaan. In plaats daarvan heb ik in een klein lampionnen winkeltje een lampion gekocht die ze speciaal voor mij beschilderde in de kleur die ik wilde, echte service! Na een drankje en hapje eten zat mijn tijd in Hoi An er helaas alweer op. In de stad is niet heel veel bijzonders te zien, maar de sfeer maakt dat ik er nog wel een of twee dagen langer had kunnen blijven.

Die avond werd ik echter opgehaald door een taxi die mij naar de bus richting Pleiku zou brengen. De beste jongen had al moeite om 3-0-2 uit te spreken, wat mijn kamer nummer was. Ergens in een stadje buiten Hoi An bleven we opeens stilstaan en na heel wat telefoontjes kon hij ‘twenty minutes’ uitbrengen. En inderdaad na 20minuten kwam de bus. Het werd een rustig nachtje zonder schreeuwende buschauffeur en slechts een snurkende medereiziger.
Eenmaal in Pleiku was ik er nog niet, want ik wilde naar Kon Tum. Er zaten twee nonnen in de bus en eentje sprak heel goed Engels. Ze heeft me helemaal naar een ander busstation gebracht en gezegt dat ik absoluut langs moest komen als ik weer in Pleiku was. Binnen anderhalf uur was ik in Kon Tum en de VVV was snel gevonden. Volgens mijn reisgids boden ze vele verschillende tourtjes aan, maar de werkelijkheid viel een beetje tegen. Het meisje sprak amper Engels en ik moest alles opschrijven, want dan begreep ze het beter. Uiteindelijk heeft ze me gewoon naar iemand anders toegestuurd. Tjah dan moet je ook niet naar een plek in de middel of nowhere vertrekken waar geen andere toeristen heen gaan.. Ik had nog steeds niet ontbeten, dus dat heb ik eerst gedaan. Al vaker had ik noedelsoep als ontbijt gehad, wat best lekker is. Dit keer dreven er helaas allerlei ondefineerbare stukjes (vet)vlees in, die niet heel smakelijk waren. De man waar ik naartoe moest was gelukkig snel gevonden en hij sprak een stuk beter Engels. Veel keuze was er niet, dus ik heb maar een tour geboekt. Kon Tum zelf was nogal troosteloos en je moet toch wat. Achterop bij een easyrider twee dorpjes bezocht van verschillende stammen. Het gemeenschapshuis, de rong, bestaat uit een heel hoog puntig gebouw op palen, indrukkwekkend dat ze die vroeger hebben kunnen bouwen! De traditionele huizen staan hier allemaal op palen, ter bescherming tegen grote wilde dieren. Deze zijn inmiddels bijna allemaal uitgestorven in dit gebied, dus de moderne huizen staan gewoon op de grond. Voor deze dorpjes en het lokale leven was ik naar Kon Tum gekomen, want steden zijn toch heel anders. Onderweg naar het tweede dorpje begon het natuurlijk te regenen. We hebben er eigenlijk alleen een rondje gelopen en de begraafplaats bezocht, die bijzonder was. De stam in het dorpje bouwt namelijk een soort hutje om het graf en daar plaatsen ze dingen die voor die persoon belangrijk waren. Een fiets, bier, sigaretten enz. Ze geloven dat de overledene die dan kan meenemen naar een ander leven. Na ongeveer drie jaar stoppen ze met het onderhouden van het graf en plaatsen ze er houtenbeelden omheen van wachters, die de overledene vanaf dan zullen beschermen. Terug in Kon Tum waren we doorweekt en had ik even twee uur pauze. Wat rondgelopen, maar het niet zo levendige Kon Tum wordt er niet beter van in de regen. Tijdens mijn lunch waren er een aantal dronken mannen die een hoop tumult veroorzaakten, waar het omaatje tegenover mij zich heel erg aan ergerde. Ze zei vanalles tegen me, helaas in het Vietnamees.. Snel betaald en aan de overkant een kopje koffie gaan drinken tot de pauze voorbij was. Spullen gepakt en samen met de easyrider weer vertrokken voor de verdere tour. We begonnen bij een klein museum over de verschillende stammen in de omgeving. Onverwachts interessant en leuk ook om daar met een local doorheen te lopen die je wat meer kan vertellen. Vervolgens de honderd jaar oude houten kerk bezocht. De mensen in deze regio zijn veelal katholiek en het stikt van de kerken. In heel Vietnam kom je deze wel tegen, maar hier zijn het er overduidelijk veel meer. Het laatste ritje van die dag ging naar mijn homestay. Niets leuker dan bij locals slapen en wakker worden met de geluiden van het dorp. Ik kwam terecht in een heel klein dorpje bij een weduwe waarvan de kinderen al het huis uit waren. Ze was heel aardig en zodra we aankwamen kregen we warme thee en zette ze een bloemetje op tafel. Het was fijn om even nergens meer naartoe te hoeven en op te kunnen drogen, want het regende nog steeds. Er was een apart gebouw voor gasten, maar omdat ik alleen was zou de gastvrouw daar ook slapen. Best een fijn idee! Toen ik zei dat ik bang was voor slangen moest mijn gids lachen. Er zijn daar geen slangen, simpel weg omdat ze meteen in een snack voor de mensen veranderen als ze zich wel laten zien:P Mijn gids ging terug naar de stad en ik heb even snel het dorpje verkent. Er is een mooie rong en een schattig houten kerkje. De mensen zijn niet onbekend met blanke gasten, maar toch keken de meeste me nieuwschierig aan. Eenmaal terug lekker van het uitzicht genoten en gelezen. Er zou geen avondeten bij de overnachting zitten, dus had een broodje. Deze was echter overbodig, want de gastvrouw kwam met een groot bord bamboe scheuten met vis aanzetten. Samen hebben we heerlijk gegeten. Ondanks dat ze bijna geen Engels sprak probeerde ze het wel en was het gezellig. ‘s Avonds moest ik absoluut even bij haar in huis komen zitten en hebben we samen de Vietnamese goede tijden slechte tijden gekeken. Zo mogelijk nog slechter dan de Nederlandse versie. Vervolgens samen onze bedden klaar gemaakt en muskietennetten opgehangen. Na een korte nacht in de bus en lange dag op pad vond ik het heerlijk toen we op tijd gingen slapen. Ze had Vietnamese muziek aangezet, waardoor de krekels een beetje wegvielen. Ondanks dat werd ik pas de volgende ochtend uitgerust wakker, zonder muziek en met krekels! (en het getik van regen)
Na een korte douche spullen gepakt en al snel werd ik geroepen voor ontbijt. Wat bestond uit noedels, stokbrood, mierezoete Vietnamese koffie en thee. Honger heb ik de rest van de dag niet gehad! Nog even snel het dorpje ingelopen tussen twee buitjes door om wat foto’s te maken. Eenmaal terug was mijn easyrider er al heb ik afscheid genomen van mijn lieve gastvrouw. Na een mooi ritje door de heuvels snel een bus gepakt terug naar Pleiku. Geen idee wat ik daar moest doen, maar in Kon Tum was ik wel uitgekeken. Besloten om eerst bij het adres langs te gaan wat de non me had gegeven. Het bleek een heel groot complex te zijn met een grote school. Na wat rondvragen had ik non Mary gevonden die het heel leuk vond dat ik langs kwam. Werd meteen uitgenodigd voor de lunch en daar waren meerdere mensen die Engels spraken. Erg leuk om een keer met locals te eten en ook nog te kunnen kletsen! Daarna kreeg ik een rondleiding en het blijkt een plek te zijn waar ze 150 arme kinderen uit de dorpen gratis scholing en onderdak geven tijdens het schooljaar. Ze leren onder andere ook om land te bewerken onder begeleiding van Mary. Ze wist nog wel een goed hotelletje en een andere non bracht me er achterop haar motor naar toe (ik bedoel: wie heeft er nou in Vietnam een non als easyrider gehad?) Alle service en hun goede werk was een donatie waard en ik wist weer waarom ik naar deze afgelegen plekken was gegaan in mijn eentje, dit soort dingen maak je anders niet mee!

Inmiddels heb ik een busticket naar Nha Trang geboekt, een strand oord, waar het hopelijk droog is de komende twee dagen;) Straks lekker douchen en genieten van de luxe van een hotel.

Liefs, Dorianne