Beijing-Nanning-Hanoi

1 juli, Vierde etappe: Beijing-Nanning; Duur: ongeveer 26uur, 1 nacht; Afstand: 2386km; Totale afgelegde afstand: 10251km.
Na mijn wandeling door de Hutongs en een laatste ijskoffie bij mijn hostel werd het toch echt tijd om richting het station te gaan. Anders dan bij de Trans-Mongolian trein was hier geen buitenlander te bekennen. Gelukkig worden de verschillende treinen met gewone letter en cijfer combinaties aangegeven. De wachtruimte was echt groot en zat helemaal bomvol! Nadat ik een gaatje had gevonden, m’n backpack op de grond gelegd en voila, een zitzak! Al snel gingen de mensen een soort van rij vormen en kon het ticket checken van start gaan. Ging gelukkig lekker snel en in de rij kennis gemaakt met Lucy. De rest van de reis is ze eigenlijk mijn persoonlijke gids geweest en heb ik meer over China geleerd. Ik had wat bezuinigd op de trein en was voor een hardsleeper gegaan, oftewel tweede klas. Dit is wat in Rusland de derde klas is, open cabines met zes bedden. Ja de stapelbedden waren drie hoog! Zelf had ik gelukkig een onderbed, waar je ook de meeste ruimte hebt om je handbagage kwijt te kunnen. Zat helaas wel in de kinder wagon met naast mij een een-jarige peuter. Best een leuk jochie, beetje jammer dat hij een speeltje had waar heel hard het gangnam-style liedje uitgalmde:P We hadden luxe van een aparte wasruimte met twee wastafels, erg fijn met zoveel mensen in een wagon. De wc was een hurktoilet, dus ik was erg blij dat ik daar in Mongolie al aan had kunnen wennen! Onderweg passeerden we een aantal steden en hoe zuidelijker we kwamen hoe mooier het landschap werd. Met spitse bergen, rijst velden en kleine dorpjes. Lucy had me al gewaarschuwd voor het warme vochtige weer in Nanning en daar was niets van gelogen, wat een ellende! Je zweet je helemaal de pleuris daar. We kwamen aan rond etenstijd en veel taxichauffeurs waren toe aan een kom noedels en weigerden om nog mensen weg te brengen. Lucy wist er toch een te strikken en heeft in het Chinees uitgelegd waar ik heen moest, erg handig! Daarnaast had ze al een plattegrond getekend en daarop aangegeven waar je goed streetfood kon krijgen. Nadat ik mijn spullen gedumpt had was het daardoor een eitje om een kom rijstnoedels te scoren, het bekendste eten in Zuid-China. De hele straat stond vol met kleine (markt)kraampjes en naast de noedels kon je van alles en nog wat krijgen. Ook voor het eerst een geslachte hond gespot, die ze in stukken aan het hakken waren. Al snel was ik kapot door de hitte en heb ik weer de koelte van het hostel opgezocht.
De volgende dag begon met een drukke busrit naar de andere kant van de stad om een busticket richting Vietnam te kopen. Het was even zoeken, maar dan heb je ook wat! Verder wat rond gelopen en rustig aan gedaan, zo bijzonder is Nanning niet. In het hostel spraken ze slecht Engels en het enige wat ze me konden adviseren was een park. Daarvan heb ik er al zo veel gezien de afgelopen weken, dat ik deze heb laten schieten.

4 juli, Vijfde etappe: Nanning-Hanoi; Duur: ongeveer 9uur; Afstand: 396km; Totale afgelegde afstand: 10647km.
Mijn tijd in Nanning was beperkt en voor ik het wist zat ik alweer in de trein naar het vierde land in een maand tijd: Vietnam. Het was een vrij luxe bus, met de airco op de vriesstand. Weer eens wat anders ofzo.. Nog wat uurtjes slaap gepakt en van het mooie uitzicht genoten. Eenmaal aan de grens ging alles een stuk sneller dan dat ik van mijn treinreizen was gewent, erg fijn! Met een soort shuttlebusje werden we van het ene grenskantoor naar het andere gereden. Na de Vietnamese grenscontrole bleek de bus naar Hanoi er nog niet te zijn en kon het wachten beginnen. Na een halfuurtje verscheen er een bus en was het dringen om daar een plekje te veroveren. Net toen iedereen zat mochten we er weer uit omdat de airco het niet bleek te doen. Gelukkig was de chauffeur ook enigzins technisch aangelegd en na dik een kwartier konden we toch vertrekken. Ondanks dat het landschap overeenkomt met Zuid-China merkte je al snel dat je in een ander land was. Het ziet er wat armoediger uit en in plaats van gewone wegen tussen de rijstvelden zijn er in Vietnam allemaal smalle paadjes. De velden zijn kleiner en rijst wordt afgewisseld met mais en andere gewassen. Het ziet er al bij al een stuk authentieker uit. Richting Hanoi werd het landschap vlakker en het verkeer drukker. De stoepen staan er vol met brommers en motorbikes. Veel vrouwen dragen een soort regenjassen, inclusief capuchon voor over de helm en flappen die over je handen vallen om zichzelf tegen de zon te beschermen. Het ziet er heel warm uit, maar de receptioniste van mijn hostel zegt dat het juist koel is. Mondkapjes zie je erg veel en die worden ook wel door mannen gedragen.
Zo mogelijk is het hier nog heter en vochtiger dan in Nanning. Als ik ‘s ochtends mijn hostel verlaat en een foto wil maken moet ik eerst 10minuten wachten, omdat de lens van mijn camera helemaal beslaat. In eerste instantie leek Hanoi me heel erg druk, chaotisch en onoverzichtelijk. Al snel bleken de eerste twee dingen te kloppen, maar het laatste valt reuze mee. Er is een klein meertje midden in de stad waar het een klein beetje waait. Je kunt er lekker rondlopen en mensen kijken. Verspreid over meerdere dagen heb ik het Vrouwen Museum (wat echt heel mooi en interresant was), het Ho Chi Minh museum, Temple of Literature, Opera gebouw, Waterpoppentheater (leuk, maar vooral de traditionele muziek deed het hem) en de keramiekmuur bezocht. Genoeg te zien hier dus! Op iedere straathoek wordt je lastig gevallen met de vraag of je een taxi/motorbike wilt, maar de meeste kun je gelukkig vrij makkelijk afschudden. Overal zijn kleine eettentjes met lekker noedels (soep) en de winkeltjes. Deze zijn een soort van gegroepeerd, zo zie je nooit een papierwinkel, maar drie naast elkaar. De gebouwens zijn vaak heel smal en diep, omdat men hier belasting over de gevelbreedte betaald. Sommige zijn zelfs maar twee meter breedt!
Mijn hostel heeft iedere avond happy hour met gratis bier. Zelden zulk slecht bier op, maar het is de ideale manier om mensen te ontmoeten. Een avond zijn we op een feest ergens ver buiten de stad beland. Het was er heel gezellig en er was een groot scherm met voetbal. De wedstrijd Nederland-Costa Rica begon hier echter pas om 3uur. Tegen die tijd kwam terug bij mijn hostel waar het al helemaal donker en stil was, dus ben lekker gaan slapen en heb een update via de app gehad;) Gisteravond zijn we naar de avondmarkt geweest. Gigantisch druk, maar wel leuk om rond te lopen en uiteindelijk bij een Bia Hoi bar geeindigd, met een lokaal tapbiertje.

Over anderhalf uur vertrek ik richting Sapa in het noorden, waar ik een trekking ga doen door de bergen en daarna staat er een tour door de Halong Bay gepland. Daarover later meer!

Liefs, Dorianne