Ho!

Hoi allemaal!

De eerste anderhalve week van onze reis zit er alweer op. Het is leuk om terug te zijn Ghana, maar het is geweldig om terug te zijn in Ho!

Het was een rit van ruim 12 uur om van Nkoranza naar Ho te gaan, maar het lukte in 1 dag en dat is al meer dan verwacht. Zodra ik de weg weer herkende en de volta rivier in zicht kwam heb ik non-stop met een smile in de bus gezeten. Het voelt gewoon zo goed om hier terug te zijn! Bij het vallen van de avond reden we Ho binnen en na eventjes wachten werden we opgehaalt door een goede vriend, Eric. We hadden geen idee waar we wilden slapen, maar Eric wist een goed budget hotel aan de rand van het centrum.

Gister hebben we eerst rustig uitgeslapen en daarna een ontbijtje genuttigd bij het zeer vertrouwde White House. Het is er geen steek veranderd (behalve dat de aap er niet meer is)! Dat kun je van de rest van Ho niet zeggen, er zijn heel wat kerken bijgekomen, er is een echt pizza restaurant met heerlijke pizza's, er wordt een universiteit gebouwd en Freedom Hotel heet nu Bob Coffie Hotel en de prijs om er te zwemmen is gestegen van 4 naar 10 cedi!

Na ons ontbijtje ben ik langs gegaan bij het kraampje ernaast waar ik heel vaak beltegoed kocht. Wat denk je, ze herkent me nog vaag! (have you been here before..?) Dat had ik nou ook weer niet verwacht, al herkende ik haar wel.
's Middags was het tijd om langs me oude gastgezin te gaan. John wist al dat ik langs zou komen en zat me bijna op te wachten. Hij was zo blij en gaf meteen een dikke knuffel. Voelde me er echt welkom:) De jongens waren wat verlegen, maar kwamen uiteindelijk wel los. Er is inmiddels een vierde zoontje geboren en hij lijkt echt ontzettend op Ema! Ondanks dat de laatste me niet herkende, vond hij het wel leuk om bij Myrna en mij te zitten. Hij doet precies zijn oudere broer Micheal na, heel schattig om te zien! Gisteravond nog een drankje met John gedaan en vanavond zijn we uitgenodigd voor het eten.

Eind van de middag was er nog tijd om langs 48/Airfield school te gaan. Deze school is gebouwd toen ik er de vorige keer was en ik was nieuwschierig wat er van is geworden. Helaas is het vakantie, dus er waren geen mensen. Het slecht nieuws is dat een van de deuren is opengebroken, omdat er mensen zijn die de school nu als slaapplaats gebruiken. Het voordeel ervan was dat we in een van de klaslokalen konden kijken. Het deed me erg goed om te zien dat alle mooie schilderingen van het alfabet enz er nog steeds zijn. Er hangen grote schoolborden die beschreven zijn en in de ruimte staan ontzettend veel bankjes en tafeltjes, wat er hopelijk op wijst dat er veel kinderen naar school komen. De ruimte om de school heen is erg verzorgt voor Ghanese begrippen en sommige delen van de oude school zijn gesloopt of worden nu opgeknapt.
Als laatste hebben we nog een klein rondje gereden in het lepradorp waar we vaak wonden kwamen verzorgen (wat nog steeds gedaan wordt door andere vrijwilligers). Er is inmiddels een keuken en een kleine clinic waar mensen voor medische zorg terecht kunnen, ongelofelijk hoe het daar is vooruit gegaan!

Vanochtend zijn we langs een soort fabriekje gegaan waar ze batiq stoffen maken. Altijd leuk om te zien hoe ze die lappen stoffen kleuren en bestempelen. Myrna heeft er in ieder geval een mooie stof aan overgehouden! En nu zitten we dan in het bekende vodafone internet cafe. Hier heb ik zoveel uur doorgebracht, dat het niet kon ontbreken tijdens deze trip naar Ho.

Waarschijnlijk gaan we zaterdag weer terug naar Nkoranza, waar we maandag starten met onze stage. Meer daarover in mijn volgende blogs!

Liefs, Do