Stage update, Kumasi en aapjes kijken

Het is inmiddels alweer even geleden dat ik een blog schreef, maar dat betekend niet dat we de afgelopen weken stil gezeten hebben.

Zo hebben we het 8cm dikke fysiotherapie boek uit 2007 doorgewerkt. Veel oefeningen waren niet meer up to date en zo’n groot en zwaar boek bleek niet heel praktisch te zijn. Per kind hebben we gekeken welke oefeningen nog bruikbaar zijn. Er zijn weekschema’s gemaakt om ieder kind de kans te geven gebruik te maken van de verschillende hulpmiddelen, want deze zijn beperkt aanwezig. We hebben het laatste deels ook opgelost door verschillende nieuwe kussens te laten maken. Voor ieder kind is er nu een A4’tje met het oefenschema en op de achterkant verduidelijkende foto’s. Er komt een meeting met alle fysiotherapie medewerkers om alles toe te lichten. Hopelijk gaat het beter werken dan het fysiotherapie boek!

Voor Ama Lekma, een meisje van bijna twee dat qua ontwikkeling nog onder de drie maanden zit, is er een baby gym gemaakt. Myrna stimuleert haar zoveel mogelijk tijdens fysiotherapie en special attention. Met de baby gym hopen we haar ook buiten deze momenten te kunnen stimuleren. Bij het testen vanmiddag lijkt ons doel geslaagd, ze greep en keek echt naar alles van de baby gym. Daarnaast heb ik haar nog nooit zoveel achter elkaar zien lachen! We hebben in ieder geval veel plezier gehad in het bij elkaar zoeken en maken van alle speeltjes.

Iemand waar we de afgelopen dagen ook voor gewerkt hebben is Paa Yaw. Een spastische jongen die eigenlijk in zijn eigen lichaam gevangen zit, zoals Ab het laatst mooi verwoorde. Hij begrijpt alles wat je zegt en kan antwoord geven door te knikken als je ja/nee vragen stelt. Zijn rolstoel viel zo’n beetje uit elkaar en kon de 100 meter naar school over een onverharde weg niet aan. Met het gevolg dat Paa Yaw, die boven gemiddeld slim is hier, niet naar school ging. Gelukkig is er vanuit Nederland een hele container met hulpmiddelen verscheept, inclusief rolstoelen. Dankzij de ergonomische kennis die we bij bewegingstechnologie hebben opgedaan, kregen wij de eer om de meest geschikte rolstoel voor Paa Yaw uit te zoeken. Hij is wellis waar niet perfect, maar sinds deze week gaat Paa Yaw weer naar school!
Iedere ochtend doet Paa Yaw mee met de ochtend wandeling met zijn handbike. De voetensteun was echter verhoogt voor de tijd dat Paa Yaw zijn huidige lengte had, want deze was veels te hoog. Zijn knieën lagen nog niet zijn nek zullen we maar zeggen. Na de verhoging weggehaald te hebben bleek deze toch net iets te laag. We hebben er daarom een plankje tegen aan geschroefd en nu is ook Paa Yaws handbike weer ergonomisch acceptabel;)

Eethulpmiddel 2.0 voor Emmanuelle is nog steeds niet perfect, maar al wel een verbetering ten opzichte van het eerste eethulpmiddel. Er is nu een gat in de grondplaat waar haar bord in valt, zodat deze niet meer weg kan schuiven als ze eten opschept. De houder is iets minder hoog in vergelijking met de eerste en iets anders van vorm zodat de lepel beter blijft hangen. Het doel is om een dubbele lepel te maken om tijd te besparen tijdens het eten, maar deze is nog in de maak.

Naast deze dingen hebben we de nieuwe stoel van Quinten ingesteld en een nieuw spel gemaakt om Joshua’s rechter arm en been te trainen. Het zijn misschien geen heel grote dingen die we hier ondernemen, maar alle kleine dingen bij elkaar geven me toch het gevoel dat we hier iets met onze opleiding kunnen doen.

De weekenden hebben we ook nuttig besteed te afgelopen weken. Zo zijn we een weekendje naar Kumasi geweest. Een van de grootste steden in Ghana. Van mijn vorige keer in Ghana herinnerde ik me vooral een chaotische stad. Nu hadden we echter allemaal tips gekregen van andere vrijwilligers en konden gemakkelijk alle leuke plekken vinden. Lekker een keertje luxueus wezen uit eten, naar een supermarkt met Westerse spullen geweest, de culture market en een festival bezocht.
De culture market is geen echte markt, maar een verzameling van winkeltjes en ambachtslieden die hun werk proberen te verkopen. Je kunt zien hoe mensen hout bewerken, weven, brons gieten of sieraden maken. Erg leuk en ondanks dat ik hebberig wordt van alle mooie spulletjes en souvenirs heb ik me goed kunnen inhouden.
Zondag bleek het Adae fesitival te zijn. Een zes wekelijks festival waarbij de Ashanti koning cadeaus ontvangt van alle chiefs uit de omgeving. Eigenlijk was het een grote stoelendans met belangrijke mensen. Wat me opviel waren alle parasols tegen de zon die niet scheen, maar gewoon onderdeel waren van het rituel. Het meest bijzondere was dat er een camera ploeg verscheen met Europees uiterlijk, staat opeens Katja Schuurman daar om de Ashanti koning te begroeten! Dat hadden we nou niet verwacht, maar wellicht verschijnt het ooit op tv en kunnen jullie allemaal zien hoe het er aan toe ging daar in Kumasi;)

Afgelopen weekend hebben we iets rustiger aangedaan en zijn we een middagje naar een apen sanctuary geweest. Samen met een gids hebben we daar 1,5uur door het bos en de dorpjes gelopen om apen te zien en te horen waarom ze daar heilig zijn. Apen staan er boven de mensen en worden zelfs begraven. Er zijn twee soorten, de een is zwart met wit en bevind zich meestal hoog in de bomen en de ander is bruin en leeft dichterbij de grond. De laatste zijn totaal niet schuw en als je eten voor ze hebt komen ze het uit je handen eten. Totaal niets voor mij, maar Myrna heeft er veel vriendjes gemaakt en ik kon daar lekker foto’s van nemen. Zo hebben we ons alle twee prima vermaakt!

Had het eerst niet eens zo door, maar inmiddels zijn we al over de helft van ons verblijf hier. De tijd is veel sneller gegaan dan ik had verwacht. Nog minder dan vier weken stage te gaan en dan rondreizen. We vervelen ons in ieder geval niet!

Liefs, Do