Een bizarre week

Deze blog moet ik helaas beginnen met erg slecht nieuws. Afgelopen week zijn namelijk twee bewoners van het Hand in Hand project overleden.
Woensdag is M’Adyoa overleden op een leeftijd van ongeveer 19 jaar. Nog dezelfde ochtend was er een afscheidsceremonie hier bij Hand in Hand met veel dans, muziek en zang. Een bijzondere ervaring voor mij, want hier gaan ze anders met verdriet om dan in Europa. M’Adyoa was al ziek sinds ik haar heb leren kennen en heeft ongeveer de laatste 1,5 week in het ziekenhuis gelegen. Daar had ik haar maandag nog opgezocht, waarna ik wist dat ze het erg zwaar had. Het is een troost dat ze nu niet meer hoeft te lijden.
Zaterdag avond kwam echter het zeer onverwachte nieuws dat ook Ntiamoah op 27 jarige leeftijd is overleden. Ik kende hem alleen van gezicht omdat hij veel tijd doorbracht bij de autistic table, waar ik nooit kom. Het is hier gewoonte om jonge mensen op dezelfde dag te begraven en dus was er geen tijd om voor Ntiamoah een afscheidsceremonie te houden hier bij Hand in Hand.
Ook al kende ik beide bewoners niet erg goed, toch is het schokkend om in een week tijd twee jonge mensen te moeten begraven. Hopelijk rusten M’Adyoa en Ntiamoah in vrede.

Tussen deze twee verdrietige momenten in was het vrijdag een nationale feestdag. De verjaardag van Kwame Nkrumah, de eerste president van Ghana die het land onafhankelijk maakte, werd gevierd. En toevallig is 21 september ook Myrna’s verjaardag! We hebben geprobeerd er een echte verjaardag van te maken met vlaggetjes rond het vrijwilligershuis, een paar kaartjes en cadeautjes uit Nederland, appelcake en pannenkoeken. Als grote verrassing gingen alle kinderen en medewerkers van Hand in Hand voor Myrna zingen! Zo schattig om te zien en Ahmed maakte het feest compleet door heel vaak hiep hiep hiep te zeggen voor de hoera.

Van het weekend hebben we een dagtrip gemaakt naar Tanoboase en Christo Buase. Twee hele mooie rustige plekjes hier in de buurt.
Bij Tanoboase is een heilig bos met heel mooie grote rotspartijen. Een gids vertelde ons het verhaal van mensen die er heel vroeger geleefd hebben en die uiteindelijk de oprichters van het dorp waren. Ze leefden onder een van de rotsen en je kunt de ronde holen die als borden voor het eten werden gebruikt nog zien. Later werden de rotspartijen gebruikt om te schuilen als het dorp werd aangevallen en als uitkijktoren over het gebied. Veel rotsen hebben we beklommen, waarna we van het uitzicht konden genieten of tussen twee rotsen in voor de regen konden schuilen. Een heel mooie plek met bijzondere geschiedenis!
Christo Buase is een klooster waar je als toerist heel erg welkom bent. Er zijn tuinen en we kregen een rondleiding rond opnieuw een aantal rotspartijen. Een ervan zag eruit als een brug of aquaduct, waar we later nog overheen gelopen hebben.
Al bij al een dag vol prachtige uitzichten en mooie natuur! Misschien maken de foto’s het wat duidelijker.

Inmiddels gaat het gewone leven hier weer zijn gangetje. Door alle gebeurtenissen afgelopen week en stroom tekort bij de houtzagerij lopen we wel wat achter op onze planning. Deze week gaan we dus weer bikkelen voor stage.

Liefs, Do

ps. De verlenging van mijn paspoort is helemaal goed gegaan, ik mag zelfs blijven tot 5 december als ik zou willen.