Akosombo, berg beklimmen en het Afrikaanse leven

Hoi allemaal!

Van het weekend twee dagtripjes gemaakt en zoals gewoonlijk weer vanalles meegemaakt.

Zaterdag gingen we naar Akosombo omdat we graag op het Volta meer wilden kanoen. Onze taxi chauffeur en de receptionist van hotel Afrikiko beweerde dat we er kano's konden huren. Er waren echter alleen twee motorboten. Niet wat we wilden, maar ons een uurtje rond laten varen was best relaxt. Genoten van het uitzicht, traditionele vissers en de dam gezien die een groot deel van Ghana en zelfs delen van de buurlanden van stroom voorziet.
Naast twee motorboten biedt hotel Afrikiko ook heel goed eten en een grasveld zonder stenen en kuilen aan. Het plan was om te volleyballen, want er was een volleybal net. De bal was helaas hartstikke lek, dus werd het uiteindelijk voetbal. Ook dit hebben we niet zo heel lang volgehouden, het was echt te warm om actief bezig te zijn. De rest van de middag in de schaduw gezeten en van de rust genoten. Af en toe met een lonkende blik naar het zwembad, maar daar konden we moeilijk met onze kleren aan inspringen.

Voor we het wisten was het bijna 16.00 uur en aangezien we liever niet in het donker reizen was het hoog tijd om naar huis te gaan. De taxi chauffeur die ons naar het trotro station bracht wilde ons nog oplichten, 7,5 euro per persoon voor een ritje van 15 minuten is echt niet normaal. Zeker als je je bedenkt dat we met z'n vijven in een kleine auto gepropt zaten. Vervolgens moesten we drie kwartier wachten tot de tro vol zat. De rit die volgde was niet zonder risico. We reden in het donker met een idiote chauffeur die bijna iemand aanreed. Gelukkig dachten de andere inzittenden er ook zo over.

In Ho werden we opgepikt door Eric en Filip, met z'n zevenen in een auto is niet aan te raden, maar we zijn toch veilig bij cafe Sixty aangekomen. De naam is gebaseerd op een lokale drank met 60% alcohol die ze er schenken. Niet heel vies, niet heel lekker was mijn conclusie. De jongens gingen nog een paar autobanden verbranden, schijnt hun nieuwe hobby te zijn.
Om 22.00 uur (is het al zo laat!) gingen Audrey (een Frans meisje dat sinds afgelopen week achter mij woont) en ik naar huis. Eric bracht ons weg, maar reed eerst een half uur rondjes door de stad op zoek naar benzine, die hij uiteindelijk niet vond, omdat alles gesloten was. Eenmaal thuis was ook alles gesloten.. Mijn gastvader John lag op de bank te slapen en na 5 minuten op het kozijn kloppen en 'John' roepen werd hij wakker. Voelde me een beetje lullig, maar Audrey kwam ook terug naar mijn huis omdat ze niemand zag of hoorde bij haar huis. Dus bleef ze die nacht bij mij op de kamer slapen. De volgende ochtend onze excuses aangeboden, maar niemand deed moeilijk en ze konden er zelfs om lachen, gelukkig!

Zondag middag stond het beklimmen van een berg op de planning. Zoals gewoonlijk had Eric weer te veel mensen opgetrommeld en paste niet iedereen in de auto. Zijn idee: dan nemen we een tro, helaas waren er geen tro's naar het afgelegen dorp waar we heen moesten.. Aangezien geen van de vrijwilligers achter op een motor wilde zonder helm, ging Filip in Eric auto rijden en Eric achter op een motor. Na een onconfortabel ritje van 40 minuten over een onverharde weg, kwamen we aan bij de start. Filip werd niet lekker en moest overgeven, dus hij en Eric bleven beneden wachten en wij gingen met de gids naar het eerst volgende dorp en zouden dan terug komen. Het was rond 14.00 uur en veels te heet om een berg te beklimmen, dus de meeste waren wel blij dat we maar een half uur omhoog hoefden te lopen.
Eenmaal terug bij de start waren Eric, Filip en de auto weg. Zo ernstig was het toch niet? Nee, ze waren gaan chillen in Ho! We moesten een uur wachten tot Eric terug was, gelukkig had hij Filip wel in Ho achtergelaten zodat niemand op een motor hoefde.

Vandaag op school bloemen gemaakt met de kinderen van 3 jaar. Morgen staat het op de planning voor de andere kinderen. Alle kinderen vonden het leuk, maar tijdens het buitenspelen zijn er heel wat kapot gescheurd. Na het aan elkaar plakken van drie bloemen ben ik maar gestopt, onbegonnen werk!

Verder zijn alle voorbereidingen van de bruiloft in volle gang. De muur om de tuin wordt geschilderd en de vloer van de kerk gelijk gemaakt. Daar was zo'n beetje de hele wijk voor opgetrommeld. Wonderbaarlijk hoe iedereen zich dan inzet, zelfs de kinderen hielpen mee!

Vandaag zou ik een Afrikaanse jurk gaan kopen voor de bruiloft, het is al zo'n honderd keer uitgesteld door Rejoice, telkens is er wat. Zo ook vandaag, maar ben er nu wel klaar mee moet ik zeggen. Over het algemeen heb ik er niet zo'n moeite mee als iets wordt uitgesteld of als iemand te laat komt op een afspraak. In Nederland wel, maar je bent hier in Afrika, met een andere cultuur en ik stel me er eigenlijk al automatisch op in. Alles komt op z'n pootjes terecht en er is me beloofd dat ik een jurk heb voor zaterdag, dus daar vertrouwen we dan maar op.

Bij me vorige blog zijn nog wat nieuwe foto's geplaatst, de vorige keer was mijn tijd op..

Liefs, Dorianne

ps. Afrika is echt niet altijd goedkoop, de meest schokkende feiten:
- Een liter pak houdbare melk is 2,- euro.
- Een half busje pringles is 1,90 euro.
- Een enkel potje vingerverf is, ja echt serieus, 5,- euro! Je kunt het alleen in een heel groot luxe winkelcentrum in Accra krijgen en de potjes (ik heb er een gezien) zijn echt van hetzelfde formaat als in Nederland.