Back HOme

Hoi allemaal!

Hoe is het in Nederland?
In Ghana gaat alles helemaal goed! Na ruim twee weken reizen zijn we terug in Ho. Voelt alsof je terug komt van vakantie. Het is echt leuk om iedereen weer te zien! Bij thuiskomst bleven Prince en Micheal ons maar knuffelen. Ema van anderhalf jaar heeft in de tijd dat ik weg was geoefent met het uitspreken van mijn naam en nu zegt hij het non-stop. Heel schattig!

Vandaag zijn we afscheid gaan nemen op Airfield school. Iedereen was enorm blij om ons weer te zien en ik was blij om hun weer te zien. De nieuwe school is bijna af en het ziet er echt super uit! Hopelijk trekt het meer leerlingen aan, want er zijn in de dorpen rond de school veels te veel kinderen die geen onderwijs volgen.
Na alle lokalen bewonderd te hebben, kennis gemaakt met de nieuwe headmaster. Een man die veel over God praat, maar ook graag wilt dat alle kinderen uit de omgeving naar school komen. De boeken, posters en het papier overhandigd wat we voor hun hadden gekocht en toen was het echt tijd om afscheid te nemen. Sommige kinderen waren toch speciaal voor me en ik hoop echt dat ze goed terecht komen.

Daarna naar het lepra dorp geweest om kleren uit te delen. Kan het echt niet allemaal mee naar huis nemen en de mensen waren er heel blij mee.


Maar mijn laatste blog was vanuit Tamale en sindsdien hebben we nog een hele reis afgelegt.
Vanuit Tamale zijn we naar Kumasi gegaan. Een grote drukke stad waar iedereen je probeert af te zetten. De grootste markt van West Afrika bezocht en dat is echt chaos! De paden zijn maar heel smal. Kom je iemand tegen met een mega grote teil op het hoofd, dan moet je gauw een kraampje induiken om niet te botsen. De visafdeling kun je beter vermijden, de stank is niet normaal! De rest is wel leuk om te zien.
Verder het cultureel centrum bezocht. Eigenlijk is het gewoon een verzameling souvenierwinkeltjes. Erg leuk om rond te neuzen, maar alles is er duur en we hebben al zoveel..(A)

Onze volgende bestemming was Obuasi. Niet een heel erg boeiend stadje, maar je kunt er goudmijnen bezoeken en dat is wel weer leuk.
In onze reisgidsen was beschreven dat het nogal lastig was om vervoer te krijgen, dat viel 100% mee. Op het kantoor van de Angelo Gold Company kun je het aangeven als je geen eigen vervoer hebt en dan regelen ze het voor je. Zelf hou ik niet zo heel erg van mijnen en ik betwijfelde of het wel veilig was in Ghana. Ook dat viel 100% mee. Je krijgt een lange jas aan, een helm, zware veels te grote laarzen, een mega accu voor het lampje op je hoofd en een box met zuurstof voor het geval er iets mocht gebeuren. De mijn bestond uit hele grote gangen, waar meestel genoeg ruimte was voor een auto. De liften gezien, rotsen met goud (niet dat je echt goud herkent, maar oke) en er waren een aantal mensen aan het werk met een drilboor. Interressant om een keertje te zien.

Vervolgens zijn we naar de kust gegaan! De rit duurde bijna vijf uur omdat de weg ontiegelijk slecht was. Na nog een tro-rit en een taxi-rit over opnieuw een slechte weg, kwamen we aan in Butre. Een nietszeggend klein dorpje, maar je hebt er wel een relaxte lodge. Eerst moet je een riviertje oversteken over een houten loopbruggetje en dan twee minuten over het strand met je backpack.. Krijg je wel wat voor terug: een mooi strand met palmbomen en weinig mensen. Puur relaxen voor twee dagen dus;)
In de ochtend hebben we kano safari gedaan over de rivier. Je hoort alleen het geluid van de kano, de vogels en krekels. Langs de rivier is mangrove waar we veel vogels gezien hebben, maar ook krabbetjes en een kleine krokodil. Een erg mooie tocht!
Je bevindt je er echt in de natuur en dat bleek wel toen er een mega spin in onze kamer zat. Het beest was minstens 12 centimeter lang, die ga ik niet wegjagen! Wij een beetje beschaamt naar de receptie: 'Ja uhm, er zit een spin in onze kamer... ennuh.. die durven we niet weg te jagen..'. De eigenaar, een man met rasta haar, een zilveren tand en een scorpioen tatoeage, reageerde echter als volgt: 'Ik heb zelf ook een spinnen fobie, dus zal even iemand voor jullie roepen'. Wij blij!

De laatste bestemming was Cape Coast. We waren er al een keer geweest in het weekend, dus opnieuw alle tijd om te relaxen. Rob en Ivo waren er ook en waren zo vriendelijk om hun kamer met ons te delen. Het was niet heel groot en aangezien het nog geen 10 van het strand af lag, vol met zand. Gezellig om ze weer te zien en onze ervaringen te delen. Verder vooral genoten van de zee (het weer is heel vreemd: een soort mist, dus geen zon, wel warm).
De dag dat we arriveerden in Cape Coast was Robs verjaardag. We hadden een heel mooi Afrikaans paars shirt met versiersels voor hem gekocht. Hij had niet het lef om het te dragen aan de bar, maar heeft beloofd het met de carnaval te dragen. Helaas viel de stroom uit voor een uur, dus geen licht of muziek. Niet echt de ideale omstandigheden voor een feestje. De volgende avond daarom een paar lokale shotjes (alsof je spiritus drinkt) en cocktails (die zijn dan wel weer lekker) op.
De dag erop reisden Rob en Ivo weer verder, dus hadden Audrey en ik mooi de tijd om te shoppen!

Niet alleen mijn rondreis door Ghana, maar mijn hele verblijf hier is nu bijna afgelopen. Het is ontzettend snel gegaan en ik ga Ghana, en in het bijzonder Ho, zeker missen. Na 3,5 maand heb ik hier me plekje wel gevonden. Er is nog genoeg te zien en te doen, dus wie weet kom ik ooit terug om te zien hoe het gaat met alles en iedereen.

Audrey checkte net haar vlucht en die is verzet naar morgen in plaats van vrijdag! Waarschijnlijk ga ik met haar mee naar Accra, dus dan moeten we morgen ochtend al onze spullen gaan pakken.. Dat wordt nog wat:P
Vanavond onze laatste Projects Abroad meeting en afscheid nemen van alle andere vrijwilligers, een avondje eerder dan verwacht (voelt nog een beetje onwerkelijk).

Ik kijk er naar uit om iedereen thuis weer te zien! Tot snel,

Liefs, Dorianne

ps. Geen foto's deze keer, mijn tweede geheugenkaart is ook vastgelopen.. Hopelijk kunnen ze de foto's in Nederland nog redden!