Taxi's, apen en forten

Hoi allemaal!

Het was mijn plan om een blog te schrijven over mijn weekend trip naar Cape Coast. Helaas vliegt mijn tijd er doorheen en weet niet of ik dat ga halen. De foto's spreken echter voorzich, dus die ga ik eerst plaatsen. Het verhaal volgt later!

Liefs, Dorianne



04/03/2010 Poging 2

Hoi allemaal!

Zoals beloofd een verslag van onze Cape Coast trip.

De reis kost zo'n zes tot zeven uur en daarom zijn we van vrijdag tot en met maandag weggeweest.

De heenreis verliep vlot en de tro's waren comfortabel. In Accra moet je overstappen naar een andere tro en onze eerste chauffeur was zo aardig om ons meteen bij het goede station af te zetten. We moesten allemaal naar de toilet voordat we verder zouden reizen, maar waar vind je in het centrum van Accra bij een grote markt een toilet? Er was een aardige man die ons meenam naar een openbaar toilet. Ja die bestaan in Ghana, wist ik ook niet. Je betaald er zelfs voor, 10 eurocent. Ze geven je wat toilet papier en vervolgens mag je een wc uitzoeken. Sommigen zaten helemaal vol met poep, echt heel goor. Als je een andere uitzoekt en niets aanraakt, dan overleef je het makkelijk. En dat voor iemand die in Frankrijk de hangtoiletten zorgvuldig vermijd..

In Cape Coast aangekomen hebben we ons even opgefrist en lunch besteld. Het duurde echter een eeuwigheid voordat die geserveerd werd, waardoor we geen tijd meer hadden om Cape Coast Castle te bezoeken. We zijn gewoon richting het strand gegaan en hebben wat (souvenier)winkeltjes bezocht. Voor je het weet heb je weer te veel uitgegeven en sta je te praten met een van de verkopers. Hij kon een beetje Nederlands, heel cliche: 'Iek hou van jou' en een scheldwoord wat ik even achterwegen laat.
Er was een dans en drum optreden bij een restaurant aan het strand. Even staan toekijken en toen over het strand naar een groot hotel gelopen. Ze hadden een heel uitgebreidde menukaart en heb die avond genoten van een turkse pizza!

Zaterdagochtend te vroeg opgestaan om voor de drukte bij Kakum National Park te zijn. Het is een regenwoud waar je op 40 m. hoogte over touwbruggen kunt lopen. Heel leuk om een keer te doen! In het begin zag ik alleen wat vlindertjes en kleine vogels. Tot een van de bomen begon te bewegen, maar nog steeds geen apen of andere dieren.. Stond op het punt om van het platform aan de volgende brug te beginnen, toen een man mij tipte over twee apen. Was net op tijd om een aap naar een andere boom over te zien springen en zag een andere aap een tak oplopen. Toch bijzonder om deze dieren in het wild onder je te zien.
Op de heenweg had onze taxi chauffeur ons getipt over een hotel waar we langs reden. Ze zouden er tachtig krokodillen hebben! Het zijn niet bepaald mijn favoriete dieren, maar wij dachten dat het misschien wel leuk zou zijn om daar te lunchen. Er was een soort meer rondom het hotel waar later maar tien krokodillen in bleken te leven. Wij hebben er daar drie van gezien.. En ze blijven lelijk.

's Middags zijn we naar Cape Coast Castle geweest, een slavenfort. Niet een plaats om echt vrolijk van te worden. We hadden een goede gids, die een interessant verhaal vertelde. Hij toonde ons verschillende kelders en cellen. Als je probeerde te ontsnappen werd je met ongeveer twintig mensen in een cel gestopt en de deur ging pas weer open als iedereen dood was. Niet iets waar je te veel over na moet denken..
Heel stom, maar naast een hoop ellende had het fort ook een mooi uitzicht te bieden. Best een goede afwisseling.

Die avond heerlijk op het strand gezeten en gezellig zitten kletsen met Kristel. Ons gesprek werd wel verstoord door een varken. Hij of zij was heel groot en lelijk en je verwacht geen varken op het strand. We begonnen allemaal grappen te maken en kregen echt zwaar de slappe lach.

Op zondag hebben we een ander fort bezocht, Elmina Castle. Hier hebben de Nederlanders voor een lange tijd de dienst uitgemaakt. Niet iets om trots op te zijn, maar schuldig voel ik me ook niet. Het is te lang geleden en we kunnen alleen maar hopen dat zoiets nooit meer gebeurd.
Onze gids was dit keer iets minder goed, hij lachte te veel bij onderwerpen waar niet zo heel veel bij te lachen viel.
Toen we bij het fort arriveerden waren er een aantal mannen die ons welkom heetten en onze namen vroegen. Zoals gewoonlijk zeg je gewoon je naam, 'have a nice day' en klaar. Dat was ook het geval, tot we weer naar huis gingen en ze naar ons toekwamen. Ze hadden voor iedereen een schelp gemaakt met onze naam erop en vroegen geld voor een of ander voetbalproject. Niet wetend hoe we er vanaf moesten komen hebben we allemaal wat geld gedoneerd als dank voor de schelp. Waarschijnlijk is het verboden om deze mee te nemen naar Nederland, dus heb ik hem achtergelaten in mijn hotel kamer. Me naam was toch verkeerd gespeld.

De rest van de dag hebben we op het strand gehangen. Veeels te warm. Had niet gepland om de zee in te gaan, maar ik kon het water niet weerstaan. Zat vervolgens helemaal onder het zand, dus ben naar ons hotel terug gegaan. Heb een lekker lange douche genomen en een strand in onze badkamer gecreerd.
Bij het restaurant bijna twee uur gewacht op een tonijnsandwich, hoe moeilijk kan het zijn? Weet niet wat het is, maar over het algemeen krijg ik hier me eten als laatste geserveerd. Anderhalf uur wachten is inmiddels geen uitzondering meer en het valt zelfs op als ik niet de laatste ben:P Normaal geen probleem, maar had er toen wel even genoeg van.

Maandag op de terugweg de Accra Mall bezocht. Het wordt het Harrods van Ghana genoemt. Dat viel nogal tegen, het was meer een luxeuze versie van Kronenburg.
Emma's camera is een paar weken terug gestolen en de Accra Mall is een van de enigste plaatsen waar je camera's kunt kopen, vandaar ons bezoek. De keuze viel nogal tegen, ik denk dat er acht camera's waren die allemaal duurder waren dan in Europa. Gelukkig is ze wel geslaagd en wij hebben weer een bezienswaardigheid gezien.

De taxi chauffeur die ons naar de Accra Mall bracht was echt een achterlijke. Hij reed heel hard en had duidelijk haast. Opeens hoorde we een klap, had hij een quad aangereden! De man had niets, maar het voorwiel van zijn quad stond wel scheef. Was allang blij dat hij net niet in de 40 cm. diepe goot was beland, want dat scheelde niet veel. Snap dat hij boos was, maar vechten met onze chauffeur ging me weer iets te ver. Iemand anders haalde ze snel uit elkaar. Ook kregen we hulp om een andere taxi te krijgen. Een hele opluchting, we waren toch wel geschrokken.
Helaas moesten we van de Accra Mall weer terug naar het tro station. Dit keer hadden we een gek als chauffeur. Hij reed super lomp, maar was niet zo achterlijk dat hij niet doorhad dat we af en toe onze adem inhielden. 'Zijn jullie bang? Ga maar slapen, ik maak jullie wel wakker als we er zijn'. Mooi niet, maar heb me ingehouden en we zijn uiteindelijk veilig in Ho beland.

Hier is mijn laatste week in gegaan en dat vind ik echt jammer. Regelmatig kom ik in de stad 'bekenden' tegen, terwijl ik hier pas 2,5 maand ben.
Dinsdag ging ik naar Airfield school en voelde me meteen goed. De kinderen zijn leuk en leergierig. Geef ze een klein beetje extra aandacht en ze bloeien helemaal op.

Het tegenovergestelde is mijn officiele placement, Lemgo school. De kinderen zijn verwend en de school beseft niet hoeveel spullen ze al hebben. Vorige week hebben Charlotte en ik samen met de headmaster het opslag hok opgeruimt. Een heel karwei, veel was zooi en veel spullen lagen gewoon te verstoffen. Woensdag was ik dan ook blij verrast toen ik zag dat ze al wat meer van de spullen gebruiken. Het was tevens mijn laatste dag en drie leraren vroegen om speelgoed. Ze gaan er gewoon vanuit dat je als vrijwilliger speelgoed doneerd, terwijl ze al zoveel hebben! Heel frustrerend. Voor de kinderen had ik snoepjes en een sticker. Dat laatste was niet heel tactisch, want ze waren niet allemaal exact hetzelfde, dus ze waren alleen maar aan het vechten en huilen. Dat ga ik zeker niet missen.

Vandaag mijn laatste outreach gehad. We gingen naar een dorpsschool met ongeveer 120 kinderen. Eric ging screenen en ik assisteerde hem. Het komt erop neer dat ik briefjes schreef met wat er mankeerde. De kinderen nemen deze dan mee naar Rob en Ivo, die hun behandelden. Mijn werk was niet heel boeiend, maar je ziet toch weer veel. Heb weinig kinderen gezien met een passend uniform zonder scheuren of gaten. Bij sommigen keek je letterlijk tegen de billen aan. Tijdens de outreaches help je echt de mensen die het nodig hebben en dat maakt het zo goed.

Zou graag langer blijven om meer op Airfield school te werken. Er is nog zoveel dat we daar kunnen doen. Ook de outreaches zullen nog wel een lange tijd nodig zijn. Helaas, want dat betekend dat er nog veel mensen zijn die zichzelf niet kunnen of willen verzorgen.
Mijn laatste dagen voor het reizen zullen bestaan uit afscheid nemen op Airfield school, Independence Day vieren, voor de laatste keer naar de kerk gaan, uiteten met ons gastgezin en een bye bye feestje houden om afscheid te nemen van alle vrijwilligers en PA medewerkers.

Als ik even niet denk aan het feit dat ik Ho nog niet wil verlaen, heb ik wel zin om te gaan reizen. Ben benieuwd wat we allemaal gaan zien. Maandag moeten we om 8.00 uur in Akosombo zijn, dat betekend dat we rond 5.30 uur richting het tro station moeten gaan. Als we niet op tijd zijn hebben we kans om de eerste klas hut op de ferry mis te lopen en ik wil liever niet in de eetzaal slapen.. Beetje jammer dat de ferry pas om 16.00 uur vertrekt, maar oke.

Jullie merken vanzelf of ik tijdens het reizen tijd en de mogelijkheden heb om blogs te schrijven. 28 maart ben ik weer terug in Nederland!

Liefs, Dorianne