Ghanees reizen en hebberige bavianen

Hoi allemaal!

We zijn alweer bijna een week aan het reizen. In een korte tijd zie je ontzettend veel!
Het noorden van Ghana is heel anders dan het zuiden. De mensen zijn hier overwegend Islamitisch, dus je ziet en hoort regelmatig een moskee. Het is niet zo dat je iedereen met sluiers ofzo ziet rondlopen. Kan ook helemaal niet, daar is het echt te warm voor. Denk dat het hier vanaf 10.00 uur 42 graden is en het voelt nog veel warmer. Ho met z'n 32 graden klinkt nu als een wahalla.

Maandag bestond voornamelijk uit wachten. Om een eerste klas hut te scoren moesten we om 8.00 uur bij de ferry in Akasombo zijn. De reis verliep vlot, dus we waren er al om 7.30 uur. Toen kon het wachten beginnen, zo'n 9,5 uur.. Gelukkig kwamen we wat gezellige mensen tegen en ik had eindelijk tijd om me dagboek bij te werken. Dat lag al een week achter, dus heb negen pagina's volgekalkt.
De hut was klein, maar netjes met een stapelbed en een airco! Die erg nuttig bleek te zijn. De volgende dag was het namelijk bloedheet.Ook was er enorm veel lawaai van de motor op het dek en daar hadden we in onze hut veel minder last van. Best handig als je af en toe even wilde kletsen.
Het landschap werd al snel een stuk droger en vlakker. Er zijn veel eilandjes en soms wat dorpjes. Al bij al een leuk uitzicht!

Dinsdag avond (of eigenlijk was het al woensdag), kwamen we om 00.30 uur aan in Yeji. Beetje een ongelukkige tijd om opzoek te gaan naar een hotel of guesthouse. Samen met een Duitse broer en zus hebben we ons laten overhalen, door weet ik veel wie, om ons door hem naar een guesthouse te laten brengen. Het zag er netjes uit en we hadden een douche! Daar waren we wel aan toe na twee dagen zweten zonder douchen. De volgende dag moesten we weer vroeg op om de boot naar de andere kant van het meer te halen. Gelukkig was de ferry naar Makongo helemaal niet kapot.. Het alternatief was een uitvergrote vissersboot met twee motoren, alleen te bereiken door door het water te sjouwen. Je wordt er met te veel mensen en bagage ingepropt. Heel oncomfortabel, dus toen we na 40 minuten eindelijk vertrokken kon ik al niet meer wachten tot we de overkant zouden bereiken. Om de reis nog wat plezieriger te maken huilde mijn 2 of 3 jarige buurman zo'n 50 minuten lang. Verder was hij heel schattig. Het was best leuk om te doen en achteraf kun je er zeker ook om lachen!

Aangekomen in Makongo konden we opnieuw beginnen met wachten. Na een uur tipte iemand ons dat iedereen in een rij was gaan staan, omdat de bus eraan zou komen. We waren een klein beetje aan de late kant en stonden zo goed als achteraan. Zodra de bus arriveerde probeerde iedereen die er in zat, de bus zo snel mogelijk te verlaten. Wat niet echt werk als iedereen te veel bagage bij zich heeft. Vervolgens kon het vechten om tickets beginnen. Er gaat dagelijks maar een bus naar Tamale, met zo'n 60 zitplaatsen. Helaas waren er 80 mensen die meewilden. Om over de bagage nog maar niet te spreken. Wij konden geen ticket meer krijgen, dus gingen we akkoord met een staanplaats. Beter iets dan niets. Het hele gangpad lag vol met zakken rijst en ..? Daar stonden wij dan weer boven op en ieder hoekje lag vol met bagage. Denk dat een gemiddeld varken bij zijn veetransport nog meer ruimte heeft.
Audrey heeft twee maanden voordat ze naar Ghana kwam een knie operatie gehad en kan er dus eigenlijk niet zo lang op leunen. Enorm lastig voor haar, maar gelukkig gingen er naar een uur wat mensen uit en kon ze toch gaan zitten. Zelf heb ik 1,5 uur gewacht. Had wel eerder bij een van de jonge mannen op schoot kunnen gaan zitten, maar dat aanbod heb ik afgeslagen..

In Tamale een hotel gezocht, gegeten en lekker gaan slapen. De volgende ochtend stonden we alweer om 4.00 uur op het station om de bus naar Mole National Park te halen. Opnieuw te veel mensen en te weinig zitplaatsen. Heel frustrerend, maar gelukkig hadden we zelf wel een plekje dit keer.
In Larabanga, een dorpje vlakbij Mole, moesten we uitstappen. We werden ontvangen door mensen van de tourist informatie. Eerst kregen we te horen wat er allemaal te zien was en iets over een schoolproject. Vervolgens naar het hotel in Mole gebeld, want we waren zo slim geweest om niet te reserveren.. Bleek een foutje te zijn, want ze zaten vol, net zoals het guesthouse in Larabanga. Gelukkig bleek er de mogelijkheid te zijn om op het dak van een familielid van de tourist informatie man te slapen. Ze hadden matrassen en een muskietennet, alles geregeld.
De grootste en enige trekpleister van Larabanga is de oude moskee. Het schijnt een van de oudste moskeeen van West Afrika te zijn. Hij is in ieder geval klein, maar wel mooi. We zijn door het hele dorp gelopen met onze gidsen en gepraat over het leven in het dorp. Veel kinderen gaan niet naar school en de mannen, die in het droge seizoen geen werk op de boerderij hebben, doen de hele dag gewoon niets. 6 maanden vakantie laat maar zeggen.. Ze namen ons ook mee naar een bruiloftsfeest, zodat we de dansende kinderen konden zien. Dat is daar echt heel anders dan in Ho, wel heel leuk!
's Middags liggen pitten en de rest van de dag in het dorp rondgehangen. Op tijd naar bed gegaan, want veel licht is er niet in het dorp en we waren alweer moe. We kregen geen water, dus onszelf gewassen met babydoekjes. Lagen we goed en wel onder ons muskietennet, begint het te regenen! Het zat er al een beetje aan te komen, maar toch jammer. Uiteindelijk in een warme kamer met veel vliegen geslapen. Je beleefd in ieder geval wat!

De volgende dag waren we om 7.00 uur in Mole om op safari te gaan. We hadden voor wandelen gekozen, want dan kun je dichterbij de dieren komen. Veel apen (o.a. bavianen), wilde zwijnen (die zijn echt te lelijk), antilopen of iets wat erop lijkt en krokodillen gezien. Maar geen olifanten! We hoopten ze nog te zien bij de waterpoel waar je uitzicht op hebt vanaf het restaurant/zwembad, maar helaas.

De apen, bavianen en zwijnen zagen we echter de dag door. De bavianen waren soms heel irritant! Eerst heeft er eentje Audreys tas gestolen. Hij greep het toiletpapier eruit en toen kon ze haar tas terugpakken, maar het was kantje boord. Later zaten we in het restaurant. Mijn frietjes waren al geserveerd en we waren op die van Audrey aan het wachten. Ik zat niets vermoedend in mijn reisgids te bladeren, staat er opeens een mega baviaan naast me in mijn friet te graaien! Schrok me helemaal kapot! Was echt blij dat de ober hem meteen kwam wegjagen. Gister was er zelfs een agressieve baviaan die spullen probeerde te bemachtigen en daarbij een hele tafel om stootte. Mocht je er ooit heen gaan, let op je spullen;)

Na een paar dagen veel reizen en vroeg opstaan hadden we wel een dagje relaxen verdient. Twee dagen in Mole gebleven en de laatste dag lekker in het zwembad gehangen.

Vandaag zijn we weer vroeg vertrokken om naar Tamale te gaan. Daar zit ik nu in een te koud internet cafe. Voel me echt alsof ik in de koelkast zit.
Hoop dat ik niets vergeten ben, je ziet gewoon te veel. Tijd voor de foto's!

Liefs, Dorianne